36 ώρες στην πόλη της Ρώμης

Η Ρώμη είναι πάντα στη μόδα! Ίσως ένας από τους πιο ανταγωνιστικούς προορισμούς της Ευρώπης, ανάμεσα στην άπαιχτη τετράδα των χωρών της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Ισπανίας. Η πρωτεύουσα της Ιταλίας συνδυάζει την μεσογειακή κουλτούρα, το καλύτερο φαγητό στον κόσμο, την αρχαιολογική αίγλη και την αρχιτεκτονική μαεστρία. Και τυχαίνει να βρίσκεται ένα πέλαγος μακριά από την Ελλάδα! Πλέον τα σύντομα ταξίδια είναι η νέα τάση, ενώ τα αεροπορικά εισιτήρια μας δίνουν την δυνατότητα να ξεφύγουμε από την ρουτίνα μας και να βρεθούμε σε διάφορα σημεία του κόσμου γρήγορα και χωρίς κόπο.

Αν είχες 36 ώρες στην Ρώμη τι θα έκανες; Υπάρχουν τόσα να δεις, που δεν ξέρεις από που να αρχίσεις. Θα σου πω όμως τι έκανα εγώ.

Ξημερώνει η μέρα και το πρώτο πράγμα που κάνεις είναι να γεμίσεις τις μπαταρίες σου. Οι Ιταλοί συνηθίζουν να τρώνε γλυκό πρωινό με ψωμί, βούτυρο, σπιτικές μαρμελάδες, κρουασάν και μπισκότα. Εγώ ξεκίνησα με κρουασάν και σφολιατοειδή με ελαφριά λευκή κρέμα και φυσικά καπουτσίνο. Μάλιστα ο καφές αυτός, όπως και ο εσπρέσο, είναι ιταλικής καταγωγής, και πήρε το όνομά του από την διχρωμία που συνάδει με αυτή της επίσημης ενδυμασίας των μοναχών του Τάγματος των Καπουτσίνων, ένα τάγμα της Καθολικής Εκκλησίας.

Ο χρόνος είναι πολύτιμος οπότε ξεκίνησα να πάω μια βόλτα πρώτα προς το Βατικανό. H λαοθάλασσα κόσμου στην αναμονή θα κρατούσε ώρα, οπότε όσο νωρίτερα, τόσο το καλύτερο. Μετά από την σύντομη διαδρομή με το μετρό, αντίκρυσα το μέγεθος του Πατριαρχείου της Ρώμης, που είναι πραγματικά θηριώδες. Στέκεται αντάξια του μεγαλείου του. Άλλωστε είναι η οικία του Πάπα και φυσικά το κέντρο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Μετά τον έλεγχο, αντίκρισα τον πλούτο του εσωτερικού του κτηρίου. Τα αγάλματα σου έκοβαν την ανάσα με το μέγεθος και την λεπτομέρειά τους. Φυσικά, το άγαλμα του νεκρού Ιησού στην αγκαλιά της Παναγίας, ένα από τα πιο γνωστά έργα του Μιχαήλ Αγγέλλου αποτελεί ένα από τα πιο αξιόλογα έργα του Βατικανού. Αξίζει να σταθείς μερικά λεπτά και να το θαυμάσεις, εγώ σίγουρα αφιέρωσα χρόνο. Πέρα από το μέγεθος του Ναού, που αντικειμενικά χρειάζεται ώρα μέχρι να το διασχίσεις, υπάρχουν και μικρές αίθουσες με μουσεία, αγάλματα και πίνακες, για να σταματήσεις και να διαβάσεις μερικές πληροφορίες για τον ιερό χώρο που βρίσκεσαι. 

Εφόσον έχεις τον χρόνο, προτείνω να ανέβεις μέχρι τον Θόλο του Αγίου Πέτρου, εκεί όπου στο πιάτο σου έχεις όλη τη Ρώμη. Υπάρχει η επιλογή να πας με ασανσέρ ή με τα πόδια (και είναι επί πληρωμή και οι δύο επιλογές). Χρειάζεται καλή φυσική κατάσταση για να ανέβεις, καθώς τα σκαλιά είναι αρκετά. Όσο ανεβαίνεις, ο χώρος στενεύει και γίνεται απότομο το ανέβασμα. Όταν πια έχεις ανέβει και είσαι σχεδόν χωρίς ανάσα, έρχεται η ικανοποίηση της θέας. Αντιλαμβάνεσαι πόσο μικρός είναι ο άνθρωπος, αλλά πόσο μεγάλα τα έργα του. 

Η τύχη ήταν με το μέρος μου, γιατί στο κατέβασμα πρόλαβα λειτουργία με τον ίδιο τον Πάπα και σίγουρα αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές εμπειρίες που είχα ποτέ. Δεν παίζει ρόλο από που προέρχεσαι ή τι θρησκεία ασπάζεσαι, παραμόνο το ανοιχτό βλέμμα και ο σεβασμός. Οι ψαλμωδίες ακόμη ηχούν στα αυτιά μου, με τη συνοδεία πάντα από τα εκκλησιαστικά όργανα, αισθάνεσαι ότι περνάς τις πύλες του παραδείσου και σε χαιρετούν άγγελοι.

Εννοείται προτείνω να περάσεις μια βόλτα από το Μουσείο του Βατικανού, εκεί όπου βρίσκεται η επιτομή της τέχνης της Ρώμης, αλλά και όχι μόνο. Φιλοξενεί εκθέσεις από διάφορους αιώνες και διαφορετικούς πολιτισμούς, είναι πραγματικά αξιοθαύμαστη η δημιουργία των ανθρώπων. Ένα από τα πιο σημαντικά μουσεία της Ευρώπης, μέσα στο οποίο βρίσκεται και η Καπέλα Σιστίνα. 

Γρήγορο διάλειμμα για κρύο σάντουιτς και καφέ σε ένα στέκι αρκετά κοντά στο Βατικανό και με την απόλυτη ιταλική νοοτροπία.  Για τους ιταλούς το σάντουιτς δεν είναι απλή υπόθεση. Στο Bono Bottega Nostrana της περιοχής του Αγίου Πέτρου, μια ποικιλία με πάνω από 45 συνδυασμούς τοπικών αλλαντικών και τυριών σε διάφορα ψωμάκια θα σε ανταμείψει για τις πολλές ώρες περπατήματος! Κρασιά και μπύρες της περιοχής μπορούν να συνοδεύσουν το γεύμα σου, περί ορέξεως, ενώ για σβήσιμο ένα εσπρέσο με πραλίνα φουντουκιού με ξύπνησε για τα καλά.

Η μέρα ακόμη δεν τελείωσε, σειρά είχε η Fontana di Trevi, οπότε μετρό και έφυγα! Όσο πλησίαζα, όλο και ο κόσμος πλήθαινε, ενώ πια όταν έφτασα μπροστά στο σιντριβάνι δεν υπήρχε χώρος καν να περάσω! Ξακουστό, μπαρόκ και αρκετά πληθωρικό. Αμέτρητες σκηνές από ταινίες στο ρομαντικό αυτό αξιοθέατο και φυσικά ήθελα και εγώ  να βγάλω φωτογραφίες. Όταν τελικά κατάφερα να πλησιάσω, πρόσεξα τα κέρματα μέσα στο νερό. Φήμες λένε πως ρίχνοντας ένα κέρμα στο σιντριβάνι, θα πραγματοποιηθεί μια ευχή σου. Κάθε βράδυ τα κέρματα μαζεύονται (γύρω στα 3.000 ευρώ ημερησίως) και δίνονται σε μια ιταλική φιλανθρωπική οργάνωση για την σίτιση αστέγων. Αντικριστά από το σιντριβάνι, υπάρχει η υπερυψωμένη εκκλησία των Αγίων Βιντσέντζου και Αναστάσιου, υπογραμμίζοντας το γεγονός του ότι η Εκκλησία είναι πανταχού παρούσα στη ζωή των καθολικών.

Πολύ κοντά στο σιντριβάνι βρίσκεται ένα από τα καλύτερα παγωτά της Ρώμης, το Venchi, γεύσεις μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι σου. Το μαγαζί αυτό πουλάει και δικής του παραγωγής σοκολάτες, ενώ έχει και βρύσες από όπου αναβλύζουν σοκολάτες. Αρκετά εντυπωσιακό και σχετικά προσιτές τιμές.

Ακολουθεί βόλτα μέχρι τα Σκαλινάτα, τα γνωστά Spanish Steps, για το καλύτερο ηλιοβασίλεμα της πόλης. Αξίζει να ανέβεις τα σκαλοπάτια και να μπεις και στην περιβόητη και πολύ-αποθανατισμένη Trinità dei Monti. Δεν επιτρέπονται οι τουρίστες μέχρι το ιερό, οπότε θα πάρεις μια μικρή γεύση από την είσοδο. Εκεί, λίγο πριν πέσει ο ήλιος, ο ναός φωτίζεται με όσο φυσικό φως μπαίνει από την πόρτα. Ακολουθεί περιήγηση στην  Via dei Condotti, την διασημότερη οδό της Ρώμης, μόνο με πολυτελή μαγαζιά και μάρκες. Στυλάτες βιτρίνες και αμέτρητοι τουρίστες. 

Μετά από τόσο περπάτημα επιβάλλεται ένα καλό βραδινό γεύμα, γι’αυτό επιβιβάστηκα σε λεωφορείο (καλό είναι να αγοράσεις από πριν εισιτήρια, δεν έχει αυτόματη έκδοση μέσα στα αστικά) και έφυγα για την πιο ρομαντική γειτονιά της Ρώμης, την Τραστέβερε. Από τα πιο γραφικά σημεία της πόλης, με δρομάκια στενά και μαγαζάκια διαμάντια, είτε για κοκτέιλ, είτε για φαγητό. Τα τραπέζια όλα σχεδόν είχαν Campari ή Aperol, αμιγώς ιταλικά αλκοολούχα ποτά, με έντονα χρώματα και πικρές γεύσεις. Ιδανικά για μια γλυκιά μακαρονάδα με τομάτα ή βούτυρο. Εγώ κατέληξα σε ένα ναι μεν τουριστικό, αλλά πολύ ποιοτικό μαγαζί, το Tonnarello. Δοκίμασα αυθεντική καρμπονάρα όνειρο, βουτυρένια και με ζυμαρικό al dente, όπως πρέπει. Και περιττό να πω πως γεύτηκα το πιο φρέσκο και νόστιμο τιραμισού που έχω δοκιμάσει. Θα ξανά πήγαινα μόνο για αυτό.

Η επόμενη μέρα σύντομη γιατί είχα μόνο τη μισή, οπότε ξεκίνησα νωρίς με ένα γρήγορο πρωινό και έφυγα για Κολοσσαίο. Αμέλησα να βγάλω νωρίτερα εισιτήρια, οπότε καθυστέρησα να μπω. Η κράτηση γίνεται μόνο online, ειδάλλως μπορείς να δώσεις και κάτι παραπάνω για ξενάγηση εκείνη τη στιγμή. Εντυπωσιακό, μεγαλοπρεπές και αιωνίως υπό κατασκευή το Κολοσσαίο. Έχει διάφορα επίπεδα από τα οποία μπορείς να δεις όλη την αρένα και φυσικά να βγάλεις υπέροχες φωτογραφίες.

Προέκτασή του, η Ρωμαϊκή Αγορά, που με το πρώτο σου βήμα αισθάνεσαι να έχεις πεταχτεί σε έναν άλλον αιώνα. Ευρεία έκταση, ψηλά δέντρα, ενώ από τον Παλάτινο Λόφο μπορείς να την δεις πανοραμικά. Αξιοθαύμαστο το πως την εποχή εκείνη, μάρμαρα και λίθοι τέτοιου μεγέθους και βάρους, στάθηκαν αθάνατα στην ιστορία. Η τεχνογνωσία και η αρχιτεκτονική λεπτομέρεια αναγνωρίζονται παγκοσμίως και για αυτό γίνεται τέτοιο προσκύνημα θαυμασμού από εκατομμύριους τουρίστες ετησίως.

Τελευταία στάση για την καλύτερη πίτσα στην Ρώμη, στο Bonci. Αξίζει το περπάτημα και με το παραπάνω. Ζυγίζεται με το κιλό και είναι τελείως διαφορετικη από την πίτσα που ξέρεις. Η αγαπημένο μου με διαφορά ήταν αυτή με την μορταδέλα και το φρέσκο τυρί. Έπρεπε να δοκιμάσω και το Supplì, μπαλίτσα ρυζιού τηγανιτή με λιωμένο κασέρι, κοινό street food και με διάφορες νόστιμες άλλες παραλλαγές.

36 ώρες στην Ρώμη φαντάζουν λίγες για να χωρέσουν την ιστορία, τις γεύσεις και τα αρώματα, όμως μια γεύση θα σε αφήσει να θέλεις περισσότερα από αυτήν. Μια πόλη με ατελείωτες επιλογές, καλό φαγητό σε κάθε γωνιά και στενό της, άξια η πρωτεύουσα της Ιταλίας και το κέντρο του πολιτισμού της.